دخترکم عسل مامان رو همسر آلیس صدا میزنه. شاید بخاطر مشابهتش با اسمشه و کمی لوس کردنش. وقتی بدنیا اومد،اروم و زیبا بود. با هوش و خوش خنده.به یاد نمیارم شبی از دل درد یا هر علت دیگه ای باعث بی خوابی من شده باشه. وقتی مادری از بیدارماندن ها وشب نخوابی و گریه طولانی نوزادش میگه من انگشت به دهان میمونم. آلیس فقط برای شیربیدار میشد و در طی روز فقط میخندید و همه رو عاشق خودش میکرد. 

ذات بچه ها این موجودات معصوم رو ما ادمهای بزرگ با اختلافات و دردسرهامون تغییر میدیم. من همیشه پایبند به اصول بودم و مراقبت از اینکه فرزندم رو با علم پرورش بدم. بسیار معتقد بودم بچه داری و تربیت فرزند چیزی نیست که بلد باشیم باید با مطالعه یاد بگیریم. اما همین من، امروز تسلیم زمانه و جبرش شدم. از اون آلیس اروم و مهربون و خوش خنده یه بچه عصبی و پرخاشگر و وسواسی ساختم. 

روزی هزار بار میمیرم و زنده میشم ،گریه میکنم و دست به دامان مشاوره و تنبیه و تشویق میشم. چرا؟

آلیس کوچولوی من فقط 2 سالش بود و نمیدونم سر همسر به کدوم آخوری گرم. خودش میگه که من اشتباه میکنم و و اونموقع هم صرفا وقتش رو با دوستاش میگذرونده اما حس زنانه من چی. دخترک بی پناهم مرتب شاهد گریه هام و تنهایی هام بود و البته بی توجهی مردی که اسمش پدر بود. 

اونروزا ضربه سختی به دخترکم خورد. به عینه یادم میاد وقتی که پدرش زنگ میزد و میگفت امروز دیر میام چقدر براش وحشتناک بود که شاهد خورد شدن مادر گریه ها و زجه هاش باشه.

متاسفانه من خوددار نبودم و تحملم فراتر از اون نبود. مشکلات چنگ انداخته بود بیخ گلوم و فشارم میداد و این موضوع مزید برعلت شده بود.اون روزها و بدنبالش مرگ خاله محبوب دخترکم بچه رو داغون کرد. این ماجرا ها رو هرگز ننوشتم و الانم که مینویسم به شدت زجر اور است .

الان من موندم و بچه ای که میدونم دست پرورده مشکلاتمه و خودش شده بخشی از مشکلم. 

دیشب از شدت پرخاشش خونه رو ترک کردم. وقتی پدرش زنگ زد و گفت قول داده،برگشتم اما چشمای مظلومش منو برد تا قهقرای جهنم. تمام مدتی که توی سرما تو ماشین نشسته بودم به تاوان اشتباهات دیگران فکر میکردم که گریبانگیر ادمهای بیربط میشه و گریه میکردم. 

ماجرای سقط یکی از دوستای وبلاگی باعث شد مرتب خودم رو بخاطر سقط بچه دیگرم سرزنش کنم اما حالا با نوشتن این چند خط و لمس کوتاهی از اون روزا میفهمم چاره ای نداشتم. این خانواده فقط یک اسم بود برای یه بچه . من تمام درد و سختی سقط رو متحمل شدم که موجود پاک دیگه ای آلوده به اختلافات ما نشه. 

آلیس کوچکم امروز هم با وسواسش منو به مرز جنون رسونده.

اول صبح برنامه نمایش داشتن اما بارها جلو اینه لباسش رو عوض کرد و بی خیال وقت گذروند،هر روز صبح همینه دیر میرسه پرخاش میکنه و من داغون میشم و دعواش میکنم.سرش داد میزنم و... 

وقتی رسیدیم که اخرین سرویس داشت به محل نمایش میرفت بازم دعواش کردم و الان که به چشمای خیسش تو لحظه سوار شدن فکر میکنم قلبم آتیش میگیره. نه من لیاقت مادرشدن داشتم نه همسر لایق اسم پدری بود.

لطفا از مشاوره و این جور مسائل کامنت نذارید. این راه رو رفتم. اگه نوشتید روح زخمی یه مادر رو اروم کنید و یه زنی که زخماش از گذشته هنوز کامل ترمیم نشده.