کارتونای نسل ما انگار رسالت داشتن عذاب وجدان بکنن تو جون ما ولی به نظرم دیدن بعضی از اون کارتونا واسه نسل الان واجبه. یعنی فکر کنید ما با پرین تو با خانمان بزرگ شدیم که همش در حال خدمت به مادرش بود و عکس میگرفت و سوپ میپخت و یا اون دخترای زنان کوچک. بعد ما نگاه میکردیم و جیگرمون کباب میشد واسه مامانمون. من که وحشت از دست دادن مامانمو داشتم نمیگم خیلی خدمت میکردم ولی مامانم مریض میشد مرگ من بود. الان من به آلیس میگم یه لیوان اب بده دستم میبینه نمیتونم تکون بخورم رسما خودشو میزنه به اون راه. والا همین الان هم میرم خونه پدری تا وقتی سالم بودم بالاخره ظرفی میشورم گازی پاک میکنم یعنی اینا رو نمیبینه. کارتونهاشون هم که همش یه مشت ابر قهرمان جلفن. اون دختر کفشدوزکی رو میبینن که میره دنیا رو نجات میده و یه سره با پسر گربه ای لاو میترکونه. این خوبه که دخترا دیگه منفعل نیستن تو کارتونا و نجات دهنده ن مثل کارتون موانا یا فروزن یا حتی چند روز پیش سفید برفی جدید رو دیدم همون که جولیا رابرتز نقش نامادری رو داره جالب بود که سفید برفی در کنار کوتوله ها جنگیدن رو یاد گرفت و سرزمینش رو خودش نجات داد و منتظر بوسه یه شاهزاده و کمک اون به خواب نرفت. این جور تغییرات خوبه ولی به نظرم تمام کارتوناشون یه عنصر رو کم دارن اصلیترینش رو که خانواده ست.
من واقعا تو رفتار آلیس میبینم هیچ حس تعهدی نداره یا اگه داره دست کم چیز قابل افتخاری نیست. دوست ندارم عذاب وجدان و ترحم نسبت به خانواده داشته باشه اما حداقل بشه بهش امید داشت تو مریضی یه لیوان آب دست ادم بده .
امروز به سختی حموم کردم.کار رو تلفنی کنترل میکنم و فقط ایشالا برگردم فکر کنم یک هفته ای حساب کتابا کار ببره.
دیروز همسر خسته بود کلا حوصله نداشت با وجود اینکه با عصا اکثر کارا رو میکنم و ولی انگار نمیتونه. چون برگشت گفت چهارشنبه که تعطیله سه شنبه برو خونه مامانت اینا بهت برسن اولش گارد گرفتم بعد دیدم اینجوری نمیشه و برم بهتره.
برتی ناهار دیشب قرمه سبزی پختم من هر روز کنار غذام حتما سالاد هست این چن روزه نبوده چون واقعا نمیخوام کار اضافه بکنم ولی ایشالا امروز درست میکنم مادرشوهر اون هفته بهم دو سر کاهو داد همونجوری مونده تو یخچال،باید بزنم تو گوشش تا خراب نشده.