مردان مریخی،زنان وبلاگی

درست یادمه کی و کجا من اولین بار افتادم تو ورطه وبلاگ خونی. نمیدونم طرف رو لعنت کنم یا دعا.

۴سال پیش بود و روزای اول مثه یه وبلاگ خون نابلد فقط همون یه وبلاگ معرفی شده رو میخوندم اما کم کم رفتم تو لینک های دوستاش و اووووووه بعد از اون بود که رسما معتاد شدم.

قبل از اون سرم تو لاکم بود فکر میکردم زندگی هر زنی مثل من هزار جور چالش داره و خوشبخترین زن دنیا همسایه روبروییمه.

اما انگار چشمم دوباره به دنیا باز شد.اینا کی هستن چرا انقد خوبن. خوشبختن. این مردا از کجا اومدن؟ و... اونجا بود که دنیام بهم ریخت.

به جرات میگم بالای 200 تا وبلاگ رو سر زدم که البته امار وبلاگ نویسی بسیار بالاست و نود درصدشون خانومن. 

اما جالب انگیزتر از همه نقاط شباهت زندگی این زن ها در دنیای وبلاگ نویسی به همدیگه ست.

در این دنیا مرد موجودی ساکت و صبوره. بشری که صبح از خونه بیرون میزنه و تمام تلاشش رو برای راحتی زن و فرزندش به کار میبنده. این مردها سیگار نمیکشند هیچ دوست و رفیقی ندارند ،تنبل نیستن خوابالو نیستن .بچه ننه نیستن . کاملا تحت تسلط همسرن. کوچکترین هنرشون سوپرایز کردن همسره.

بعد از وظیفه باردار کردن زن وبلاگ نویس تنها وظیفه شون خوشی و شادی همسرشونه. 

این مردها منت کش هستن.زود از کوره در نمیرن. بالاترین تفریحشون گذران وقت با مادرزن و خواهر زن هست. 

خانواده شوهر در این وبلاگها بسیار کمرنگ هست کم میان کم میرن.کم توقع دارن که همون کم هم زیاده برای زن وبلاگ نویس!

مردان زنان وبلاگ نویس تفریح شخصی برا اخر هفته ندارن جز کافی شاپ بردن و رستوران گردی و دور دور با همسر. 

منبع مالی این مردها بی پایانه. درمیارن که زن وبلاگنویس خرج کند.همه بچه دوستن و بچه نگه دار اصلا مادری هستن برا خودشون. 

بجز بکی دو تا وبلاگ که اصلا  حول محور خیانت شوهر میچرخه در سایر وبلاگها محاله ببینیدکه ذکر شده  شوهر این خانوما کمی به قول مهمان  ماه عسل شیطنت بنمایند. نجیب ترین و شریف ترین مردها شوهر زنان وبلاگی ست. که اغلب هم شوهری ،شوشو،همسر جان،عشقم نامیده میشوند.

شوهر مربوطه در ضمن سلیقه بسیار خوبی اکثرا در خرید دارد و هرازگاهی زن مورد نظر را حسابی با خرید لباس و کیف و کفش غافلگیر میکند. 

این مردها هرگززززز از خرید با همسرشون خسته نمیشن و اتفاقا عاشق پاساژ گردی و بازار گردی با همسرشون هستن و اینکه میگن مردا از خرید بدشون میاد یکی شوهر منه یکی عمه م.

اخه لامصب این مردها ،مرد نیستن فرشته ان. یه پک سیگار ،یه مسافرت مجردی کوتاه،یه کم عربده،یه کوچولو غر،یه ذره تنبلی تو وجود این مردا نیست. عاشق فامیل زن هستن و عشق میکنن با باجناق. کی گفته باجناق فامیل نمیشه اتفاقا هرکی گفته بیاد این وبلاگهارو بخونه ببینه خوبم میشه. 

بسیار خوانده ام  که *یه کم با همسری بحثمون شد ولی قربونش برم نذاشت به کم بگذره زود از دلم درورد* 

وظیف دیگر این مردها که بسیار جالبه اینه که دیر وقت از سرکار بیان و خسته و کوفته زنشون رو که تمام روز خونه بوده ببرن گردش و دور دور. غر هم که اصلا . اتفاقا قربون صدقه هم میره.

با این حساب بنده یافتم که کلاه بسیار گشادی با نام ازدواج به سرم رفته که عنقریب زیرش خفه میشم. فقط موندم که چرا و به قول معروف به کدامین گناه از این غلمان ها نصیب این بنده نشده. که احتمالا سرتاسر گناه باید باشم وگرنه که جمعیت نسوان وبلاگ نویس که همه به فیض رسیدن.

باید خدمت این خانومها عرض کنم که این یعنی بهشت.چجوری مگه میشه بهشت رو برای یه زن ترسیم کرد جز با همدم خوب. برید یه نون بخورید ده تا بدید در راه خدا.

حسود هم خودتونید. والا غبطه میخورم .

خوش باشید با این غلمان ها.